Hallo lezers, ja nu nodig ik jullie uit om eens mee te gaan in mijn gedachten. Naar de plaats die voor velen onbekend is en vaak onbekend blijft. Want vele schrijvers en schrijfsters houden deze plaats vaak verborgen. Als een verborgen tuin in een labyrint van tuinen. Maar ik neem jullie mee. Voorzichtig, want het kan soms weleens zijn dat jullie vreemde planten en dieren tegenkomen die in deze wereld of wel voorkomen of juist niet. Of ze jou misschien iets ergs aandoen? Nee hoor want in mijn hart woont ook iets wat altijd vrede ofwel Vrede geeft. De zachte Leidsman van een kudde, die is in mijn hart, in mijn dichtershart de Leidsman. Kom.. kom mee.
Nu je hier in de voorhof staat zie je dat de tuin van het schrijven vrij complex is. Er is een kleine smalle weg die richting de poezie gaat. (Overwoekerd, maar wel getrimd, met klimop en heggewinde.)
En een velerlei aan paadjes, steegjes naar allerlei tuinen, plantsoenen, verborgen bossen en vergeten beken en meren. Ook zien jullie een bijna overwoekerd pad waar een weg naar beneden leid. Het pad is veel gebruikt en er groeien allerlei rode bloemen in het pad..alleen het pad wordt wel steeds donkerder. Niet bang zijn als de weg daarheen leid..ik weet de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten